Սավառնող գնդեր, ժանեկազարդ ճերմակ անձրևանոցներ, հայկական գորգեր, բեմ գլորվող նռներ հիշեցնող կարմիր գնդակներ, քամուց թերթվող գրքերի էջեր, խորհրդավոր մթնոլորտ, հոգեթով մեղեդիներ ու խորհրդանիշ-պատկերնե
Վերջապես լույսը բացվեց։ Ամբողջ գիշեր ծխախոտ էր, որ մոխրանալու հերթը խախտելով առաջ էր անցնում, ես էլ զիջում էի։ Տարիներ էին անցել այն օրվանից, երբ պապիս խոստացել էի գտնել նրա տունն ու սրբատեղ դարձնել։ Արագ լվացվեցի, վերցրի երկո
Ժամանակ առ ժամանակ ստիպված ենք շեղվել աչք շոյող ստեղծագործություններից՝ նախապատվությունը տալով իրականության «հայելուն»։
Ես մի քիչ «սխալ» սասունցի եմ, ու հետևաբար՝ պարել չգիտեմ: Դրա համար այդ օրը՝ բլոկադային հերթական լուսավոր ու հերթական ցուրտ օրը միակն էի, ով չէր պարում Շահումյանի արձանի շուրջ: Փոխարենն իմ ծանր դեղ
«Եթե հաշտվեմ Արցախի կորստի հետ, կնշանակի`ես հանձնվում եմ. ես ես չեմ լինի»:
«Երբ նայում եմ լուսանկարներիս, ես չեմ կարողանում ընդունել իրականությունը, որ