Դատավորի աթոռին ես էի նստած։ Չորս մեղադրյալ կանանցից երեքը գլխիկոր էին, մեկի հպարտությանը չափ չկար։ Վերնաշապիկս, սև փողկապս, արդուկած պատմուճանս, գլխարկս, ակնոցս, �

-Շտապօգնություն կանչի՛ր, -բղավում էր աղջիկը։

Տղան հետ-հետ էր քայլում, փորձում ընկալել կատարվածը։ Ի՞նչ ասաց։ Ինչո�

Ընտանիքում նա յոթ զավակներից հինգերորդն էր։ Սակայն հայրը երես տալու հարցում երբեք շռայլ չէր գտնվել։ Հորից ժառանգած խստությունը խառնվել էր բարի, ծերունական հոնքերին, տարիների փորձն ու դառնությունը խց

Վերջապես լույսը բացվեց։ Ամբողջ գիշեր ծխախոտ էր, որ մոխրանալու հերթը խախտելով առաջ էր անցնում, ես էլ զիջում էի։ Տարիներ էին անցել այն օրվանից, երբ պապիս խոստացել էի գտնել նրա տունն ու սրբատեղ դարձնել։ Արագ լվացվեցի, վերցրի երկո�

-Բարև, տիկին Անյա։

Մայրս սովորեցրել էր, որ «Բարևն Աս