-Էս մեկը կտանեք Ոսկեհատին, էս մեկը՝ Վառլոյաց տուն, էս մեկը՝ Հովհաննեսաց կտաք։ Մեսրոպ, դու էլ սա տար Վիկտորյա տատիին։
«Անանունը» անշարժ մարդն է, նա անկարող է շարժվել, այս մարդը չի կարողանում խոսել, բայց և անկարող է լռել։ Մի մոխ
Կիթառահար և կոմպոզիտոր Բորիս Անդրեասյանը ծնվել է 1953 թ․՝ Նախիջևանում: Նվագել սովորել է ինքնուրույն, նախընտրած ոճերն են՝ բլյուզ, ջազ, ֆլամենկո, ֆանկ, ջազ ռոք՝ ֆյուժն։ Անդրեասյանը կանգնած է եղել հայկական
Ժամը 15:30 էր, նոր էի նախաճաշել, ուշ էր նախաճաշի համար… Ինչ-որ մեկի հոգին ցնծում էր, իմը զարմացած էր հուսահատության աստիճանից։ Անորոշությունը երբեմն այնքան մոլորեցնող է լինում, որ թվում
Սավառնող գնդեր, ժանեկազարդ ճերմակ անձրևանոցներ, հայկական գորգեր, բեմ գլորվող նռներ հիշեցնող կարմիր գնդակներ, քամուց թերթվող գրքերի էջեր, խորհրդավոր մթնոլորտ, հոգեթով մեղեդիներ ու խորհրդանիշ-պատկերնե