Մտքերով ընկած՝ քայլում եմ Պասկեւիչյանի սիրելի Երեւան-Չերեւանով։
Քաղաքը մոդայիկ-անդուր խանութների, սուպերմարկե
Կարդալ Ավելին
-Վալո՜դ, -ամուսնուն ձեն է տալիս Վերժինեն, -Մեսրոպի գրիժան էլի դուրս ա ընԳել, ցավից ոռնում ա…
Հաթամաց Վալոդն այգու գործից կտրվում ու վազում է տղ
Կարդալ Ավելին
Ընտանիքում նա յոթ զավակներից հինգերորդն էր։ Սակայն հայրը երես տալու հարցում երբեք շռայլ չէր գտնվել։ Հորից ժառանգած խստությունը խառնվել էր բարի, ծերունական հոնքերին, տարիների փորձն ու դառնությունը խց
Կարդալ Ավելին
Արդեն տասներկու տարեկան էր, բայց դեռ չիշիկ էր անում տակը: Խեղճ մերը մետրով էր ցելոֆանի տոպրակն առնում, որ գիշերները փռի տակը՝ ներքնակը խոնավությունից չհոտի: Հերն էլ գլուխը կախում էր ամեն անգամ, երբ տղերքով խմում էին «որդիների կենացը»:
Կարդալ Ավելին
Շրջանային «Արաքս» թերթի ջահել լրագրողը հանձնարարություն էր ստացել առավոտ շուտ՝ ժամը 5-ին, լինել կոլխոզի գրասենյակի մոտ, կոլխոզնիկների հետ բարձրանալ նախկին Արևիկ գյուղ, որի տեղում հիմա խոտհարք էր, և ռեպորտաժ պատրաստել խոտհնձից։
Կարդալ Ավելին