Շվեդիայի գիտությունների թագավորական ակադեմիայի որոշմամբ 2023 թվականի գրականության Նոբելյա

Երկու-երեք օր կլիներ, որ աղբը չէր թափել: Առանձնապես չէր էլ հավաքվում. այդ առաջ էր, երբ ամուսինը դեռ կար, տնից մոխրամանի ու ապխտած երշիկի հոտ էր գալիս, հիմա աղջիկներով էին մնացել: Ինքը՝ քառասուն տարեկան, աղջիկը՝ յոթ ու հոր պես գանգրահեր: Քանի ո�

«ArtCollage»-ն իր ընթերցողներին է ներկայացնում Հովիկ Չարխչյանի նոր՝ «Երկիր անավարտ» վեպից մի հատված:

***

Գիշերն անկոչ հյուր էր այդ կողմերում: Ու խնդիրն արնահոտ զգացող սոված գայլի ոռնոցը չէր, ոչ էլ նույնիսկ պարտաճանաչ թշնամու անթիվ կրակոցները և կամ երեխաների հուսաբեր լացի իսպառ բացակայությունը. խնդիրն աստղաչափ հիշողության ծանրությունն էր, որ

Ձմռան պարզկա կեսօր է․․․ Սառնամանիքը սաստիկ է, ճռճռան: Նադենկան բռնել է ձեռքս, և նրա քունքերի գանգուրներին ու շրթունքից վերև աղվամազերին արծաթագույն եղյամ է նստել։ Մենք բարձր լեռան վրա ենք։ Մ�