Հիմա ես պատմում եմ իրենց մասին, բայց էս գլխից ասեմ, որ երբեք որևէ մեկի թաթիկն անգամ չեմ բռնել: Վախեցե՞լ եմ` չգիտեմ, խորշե՞լ եմ` չգիտեմ, անտեսե՞լ եմ` դա էլ չգիտեմ…

Երբ հայտարարվեց հաջորդ կանգառը, աղջիկը բնավ չգիտեր, թե ինչ է իրեն սպասվելու: Անվերջ ընթացող զբոսաշրջային ավտոբուսը անցել էր անծանոթ վայրերով, հարյուրավոր կիլոմետրեր: Սա իր Հայաստանը չէ, բանաստեղծի ասա

Թռիչքը երկու տղամարդկանց ուղեկցությամբ անցավ:

Մեկը Յակուտիայից էր, ատամնաբույժ, մյուսը՝ Հայաստանից, Իրկուտսկ էր մեկնում. հայ էր: Այն մեկը, որ յակուտ էր ու ատամ�

Երբ Հայաստանում ես ապրում, առավել ևս, Երևանում, «արյունը քաշել» դարձվածքը

Մորս`Մելսիդա Սարգսյանին

Խամրած վարդի թափվող թերթեր:

Ի՜նչ միամիտ, ի՜նչ պարզունակ ու թաքուն-թաքուն երջանիկ: