Կենդանի հուշ
Երկրի լռությունը ծանր էր,
ամպրոպի նման
ցանկացած պահի
կարող էր պայթել:
Թշնամու արձակած արկը
նրա կրծքավանդակում էր։
Մարդը կողպեց տան դուռը,
Եվ սրտի կսկիծով՝ հեռացավ եր
Քաղաքը, աղջիկը և տղան
Տղան ծառի արմատ նկարեց,
Աղջիկը՝ շիվեր ու տերև,
Քաղաքը կանաչ գորգ փռեց,
Արևը աչքով արեց.
Գարնան ժպիտը ծորաց թեթև։
Երկնքից խնձոր ընկավ,
Տղան չհասցրեց բռնել, շտապում էր,
Աղջիկը խնձորը ձեռքին
Քաղաքի գրկ