Երբ ճիշտ պատասխանեց հանելուկին, որի շուրջ բոլոր հարազատներով ապարդյուն գլուխ էին կոտրել, միանգամից հասկացան, որ երեք տարեկան տղան նկարիչ է դառնալու: Իսկ հանելուկը հետևյալն էր. Սանկտ Պետերբուրգում գիշերն արջն իր տուն է հրավիրում ագռավին՝ գ

Ջրերը կտրել են: Թե ասա՝ ո՞վ է գարնանը, երբ մարդն ամենաշատն է ուզում ապրել ու ամենաշատն է վախենում մեռնելուց, ջրերը կտրում: Հայտարարեցին, որ ջրանջատումը կտևի 48 ժամ, այսինքն երկու օր շարունակ ջուր չի լինելու: Ամուսնու պես՝ չնայած մի տարբերությ

Քարերը ծանր էին երեկվա պես: Բայց վարդագույն: Հատ-հատ կրում էր, դնում իրար վրա, շողուլով չափում, նայում, որ հանկարծ ծուռ չբարձրանա իր տան պատը: Ծառ արդեն տնկել էր, որդի ուներ:

Սպիտակ, թղթե նավակները լողում էին օդում: Գնացքի կայարանում ճամպրուկին, բաց կապույտ վերնաշապիկով նստածն ինքն էր: Ու հստակ տեսնում էր՝ նույնիսկ այն, թե ովքեր կային այդ սպիտակ թղթե նավակների մեջ: Եւ կրակն էր տեսնում: Ծովի ափին չէ. դաշտո՛ւմ, որի

Կրակի մոտ մտածում էին սիրածների մասին: Կրակն էլ ամեն տեղ չէին անում: Ամեն տեղ ու ամեն պահի: Նախ կնկատեին, իսկ երբ նկատեին, կկրակեին: Ստիպված իրենք էլ պիտի կրակեին: