Առաջ՝ իննսունականներում, ցուրտը իսկական ցուրտ էր, մարդն՝ իսկական մարդ։

Ցուրտ դեկտեմբերն իր սպիտակ շ

Ցուրտ աշնանային երեկո էր։ Այն երեկոներից, երբ ուզում ես գնալ տուն , արագ-արագ հանվել, թեյնիկը դնել կրակին ու վառել բուխարին։ Հետո մի բաժակ տաք մանդարինի համով թեյը վերցնել, ծածկոցով ծածկվել ու երազել, թերթելով սիրած գրքի էջերը, կարդալ գեղեց�

Իսկ մեռնելն իրոք որ անհնար է, երբ բոլորն ու հատկապես ինքդ շատ ես ուզում։

Էս բառերն արտաբերելով, կամ եթե թույլ տաք՝ մ�

…Երևանն ուրիշ է, ուրիշ են առավոտները նրա։ Քնկոտ, ալարկոտ, բայց սովորականի պես վարդագույն շրթներկը քսած ու մեծ հոգատար աչքերում սերն իր տեղում անխախտ։

Անվերնագիր
Անվերջաբան
Օրեր