Նավաբեկությունից հետո փշոտ ցամաքը դրախտ էր թվում: Գուցե իսկապես դրախտը հենց դա էր, ամեն դեպքում բոլոր փրկվածները ճանաչում էին իրար, ոչ մի օտար մարդ չկար ու վերջապես կարողանում էին բացել աչքերն ու խոր շունչ քաշել, ինչն աշխարհաստեղծման առաջի

Երբ Հայաստանում ես ապրում, առավել ևս, Երևանում, «արյունը քաշել» դարձվածքը

Նա ապրում էր անել խորունկ քարանձավի մուժում, հենց ժեռուտ լեռան սրտում, ուր ողջ նրա սնունդը բաղկացած էր չղջիկներից, առնետներից և մեկ էլ բորբոսից։ Երբեմն, ճիշտ է, քարանձավ էին մտնում շթաքարեր որոնողները,

Մենք Գրուբինի հետ հայտնվեցինք Պոդպորոժյան թաղամասում։ Գիշերով թափառում էինք լքված գյուղով։ Եվ անսպասելի նա ընկավ ջրհորը։ Ես վազեցի։ Սարսափով նայեցի ցած։ Ընկերս մինչեւ ծնկները կեղտի մեջ կանգնած ծխու

Հայ նորագույն գրականության համար սա եզակի մի դեպք էր․ մեծ բանաստեղծ հոր որդին՝ Սիփանը, ևս մեծատաղանդ բանաստեղծ, և այն էլ՝ հորից զգալիորեն տարբեր։ Որոշ դեպքերում միգուցե նման էր սոսկ բանաստեղծական դիր