Կինը դեղին կոշիկներով էր: Այս ու այն կողմ գնացող դրանք կայարանի մոխրագույն հատակին ու դրան ձուլված մարդկային ոտքերի մեջ նույնիսկ կյանքի մասին էին հուշում: Գնացքը ճիշտ ժամանակին եկավ: Բայց բոլորի աչքերն արդեն սառչել էին՝ ճանապարհին նայելո
Կարդալ Ավելին
Մտքերով ընկած՝ քայլում եմ Պասկեւիչյանի սիրելի Երեւան-Չերեւանով։
Քաղաքը մոդայիկ-անդուր խանութների, սուպերմարկե
Կարդալ Ավելին
-Վալո՜դ, -ամուսնուն ձեն է տալիս Վերժինեն, -Մեսրոպի գրիժան էլի դուրս ա ընԳել, ցավից ոռնում ա…
Հաթամաց Վալոդն այգու գործից կտրվում ու վազում է տղ
Կարդալ Ավելին
Ընտանիքում նա յոթ զավակներից հինգերորդն էր։ Սակայն հայրը երես տալու հարցում երբեք շռայլ չէր գտնվել։ Հորից ժառանգած խստությունը խառնվել էր բարի, ծերունական հոնքերին, տարիների փորձն ու դառնությունը խց
Կարդալ Ավելին