Առավոտ շուտ՝ մութուլուսին, գնում էր արաքսամերձ այգի։ Ավելի ճիշտ՝ տղան էր մեքենայով տանում։ Տարիների սովորություն էր էդ ժամերին զարթնելն ու աշխատելը։ Կինը հետը հաց-մաց էր դնում, որովհետև պերերիվին տու

Սիմոնն անտանելի մարդ էր: Նաև քաշով: Դագաղն, օրինակ, վեց հասուն տղամարդով չկարողացան բարձրացնել, նույնիսկ հրաժարվեցին մոտ գալ: Խեղճ Սուսանը նկատեց, որ գերդաստանի ամենահաղթանդամ տղամարդիկ նույնիսկ հավերժ պառկած ամուսնուն չեն կարողանում բար

Ավարտվեց էտյուդը։

Հոգնած ստեղները

Մի անգամ Ախմատովայից ժողովածու էր լույս տեսել։ Միշա Յուպը հանդիպեց նրան և ասում է․

-Վերջերս ընթերցեցի ձեր գիրքը։

Դեպուտատի[1] ասածը