Ջրահարսի ծոցը
Ծովը ծանր էր: Տասներկու տղամարդ՝ մեկը մյուսից հաղթանդամ, քաշում էին, տպավորություն էր՝ ծովը, որ դատարկվի, բայց իրականում ուռկանը՝ որ հանեն: Անդադար անձրևը երկնքի ապարդյուն հուշումն էր, որ ծովի հատակը տեսնելու մարդու ձգտումը ձախողման դատապ
Կարդալ ԱվելինՄարդ եմ
Սիմոնյանն աշխատում էր Գավառի պետական թատրոնում: Այսինքն չէր աշխատում, թատրոնում աշխատում է մաքրուհին, հանդերձարանի պատասխանատու տիկինը, տնտեսվարը, հագուստ, վարագույր կարողը, դեկորացիա սարքողը, լուսա
Կարդալ ԱվելինԲա տուն չենք գնո՞ւմ
Փոքրը քնած էր, մեծը՝ արթուն, երբ առաջին անգամ գնաց: Մեծը՝ գանգուր, արևագույն մազեր ուներ, նոր տեղացած ձյան պես ճերմակ մաշկ ու ծովագույն աչքեր՝ էն որ ո՛չ կապույտ են, ո՛չ կանաչ, կամ և՛ կապույտ են, և՛ կանաչ: Փոքրը սևուկ էր, մուգ շագանակագույն աչքե
Կարդալ ԱվելինՄի կորած ու գտնված բանաստեղծության պատմություն
Արտացոլված եմ ապակիներում, հայելիներում և աչքերիդ մեջ
Արդեն հինգ ամիս է անցել այն օրից, երբ իր երկրային կյանքին հրաժեշտ տվեց մեծ բանաստեղծ Ռազմիկ Դավոյանը, հուլիսի 3-ին նա կդառնար 82 տարեկան: Մենք սովոր ենք, որ դասականները գրքերում են լինու
Կարդալ ԱվելինՊատմվածքներ
