Իր մահվան օրը լռություն է իջել ու ծանր նստել քաղաքի վրա

«Ընդմիշտ հո այստեղ չեմ լինելու, այլ ընդամենը մի քանի տարի»,-մտածեցի և գլուխս իջեցրի բարձին։

Դոստոևսկի «Գրառումներ մեռյալ տնից»

Հայ գրող, հրապարակախոս, հասարակական-կուսակցական գործիչ Էլլեն Բյուզանդի (1895-1970) անունն այսօր քչերին է հայտնի: Մինչդեռ նրա թողած գրավոր ժառանգությունը կարող է կարևոր սկզբնաղբյուր ծառայել անցյալ դարասկզբի մեր երկրի պատմության բազմաթիվ էջեր�

Ատամհատիկին Նորիկը ոչինչ էլ չէր քաշել: Երբ նստեցրին Էրեբունի գորգի հենց մեջտեղում, այնտեղ, որտեղ ամենամեծ եղնիկներն են՝ հենց ցատկի պահին, փոքրիկ Նորիկն սկսեց տզզալ, ինչից հետո Նորիկի հայրը՝ Ռուբիկը, հաշվի չառնելով, որ բազմաթիվ հյուրեր կան,

Երբ մահացավ Լուսիկ տատը ես շատ լաց եղա, այնքան շատ, որ մայրս թաց շորերս փոխեց։

Ինձ թվում էր ուր որ է հետ է գալու, կապելու է կապույտ գոգնոցն ու սկսելու է թելին շարե�

Քաղաքում, որտեղ նոյեմբերին տաք է, բայց մարդիկ մրսում են, մի լավ պոետ կա՝ ծաղկի անունով: Մի օր կենսատու այգի է մտել ու գտել «նանիր» բառը: Խոտ է՝ խորհրդավոր առաքելությամբ: Պարզվում է՝ առավոտյան աճում է, կեսօրին՝ ծաղկում ու մայրամուտին թոշ