Պատը պիտի քանդվեր: Պատը պիտի քանդվեր, որովհետև էն կողմում ծովն էր՝ Անդոյի բոլոր երազանքների մայրաքաղաքը: Չէր հիշում՝ որտեղից մի բիզ էր ճարել: Դրանով էլ քանդում էր պատը: Կինն անցյալ տարի գնաց: Անդոն վստահ էր՝ դեպի ծով: Գլխին մազ չէր մնացել, մա�

«ArtCollage»-ի ընթերցողներին ենք ներկայացնում Վարդան Ամալյանի պատանեկան տարիքում գրած պատմվածքներից մի քանիսը: Վարդանը 44-օրյա պատերազմում զոհված հազարավոր տղաներից մեկն է, երիտասարդ, տաղանդավոր մի  ստեղծագործող, որի անգամ պատանեկան գ

Թոշակը Ռուսաստանից էին ստանում, այսինքն՝ շատ էր: Խոպանի 2-րդ տարում Վանիկը լուր ուղարկեց իրենց քաղաք, թե բա Սվետին ասեք՝ նկարվի ուղարկի: Կինն էլ պահարանը բացեց, ամենասիրուն շորը հագավ, հիշեց ձմռան օրերը, որոնց ընթացքում էր միայն խոպանչի մարդ

Զարիկի առջևի կաթնատամներն իրար հետևից ընկան:

«Առ քեզ շա

-Բա ինչի՞ ես նեղված:

Երկրում ամենատարածված հարցն էր: Նախագահը հարցնում էր նախարարին, նախարարը՝ բժշկին, բժիշկը՝ քահանային, քահանան՝ հովվին, հովիվը՝ ծնունդով գե�