Ձմռան արևը ծույլ է մեր դասարանի Հայկի պես: Օրը սկսվում է, մարդիկ իրենց գործին են անցնում, իսկ արևը դեռ քնած է. երազ է տեսնում յոթերորդ երկնքում:

Ես ձմեռ շատ էի սիրում: Ավ�

Լինում է, որ չես հասկանում՝ կորցրե՞լ ես, կորե՞լ, թե՝ կորսվել։ Այդ օրը չէի կարողանում կողմնորոշվել անգամ՝ ես եմ ինձ կորցրել, թե՞ ինքը ինձ։ Արտասովոր ոչինչ չէր պատահել, չհաշված, որ աչքովս էր ընկել նրանց եր

«Ես եմ, էստեղ իմ սիրտն է, էս էլ՝ ճակատս է․ երկու թիրախ, որին ուզում եք, կրակեք»

«-Թուրք ե՞ք,- կարծես ստուգելու համար, թուրքերեն հարցրեց Բեռլինի Eisenzahnstraße-12-14 շենքի առաջին հարկում գտնվող փոքրիկ խանութի վաճառողը՝ ուշադիր զննելով Սեթին։

Լիպոն երկու ոտով հասել էր Քյոնիգսբերգ, գերմանացու ոտը կտրել էր սովետմիությունից, ինքն էլ`միոտանի, հենակը թևի տակ պինդ պահած,

Չարենցի հիշատակի օրն է, որ բազմաթիվ սերունդների հիշողության մեջ մշտապես ասոցացվել է մարդու ստեղծագործ սկիզբը սպանելու, անհատին ճզմելու անհագ ցանկության և վայրագ բռնության հետ: «ArtCollage»-ն իր ընթերցողներին է ներկայացնում մի հատված Հով