Մայրիկը՝ Օլգա Թումանյան
Թումանյանի ժառանգության պահապանը
Թումանյանների տուն հերթական այցելության ժամանակ դեռ մուտքից Խրիմյան Հայրիկը լսում է աղմուկ-աղաղակ, տեսնում է մեծ ու փոքր բազմաթիվ կոշիկներ։ Կիսաշփոթված նայում է տիկին Օլգային ու ասում՝ գիտես, ապահար
Կարդալ ԱվելինՀամբուրված ըլլայինք ամենազոր հարալեզներե
Մինչև մեռնելը ապրել է պետք նախ
Քանի դեռ Փոքր Մհերը դուրս չի եկել ու աշխարհի ջարդը չի տվել, չի քանդել, որ վերակառուցի, քանի դեռ մենք ապրում ենք անմահության, վերակենդանանալու սրբացրած հավատով, այս ապրվող կյանքի համար պ
Կարդալ ԱվելինՀրաժեշտ «Թանգարանի զինվորին»
«Սարյանի վերջին բախտը»
1990-ականների մութ, ցուրտ ու անհրապույր Երևանում Հայաստանի ազգային պատկերասրահը մայրաքաղաքի հատուկենտ լուսավոր ու ոգեշնչող հասցեներից էր, արվեստասերների հավաքատեղին, գորշ իրականությունից փախուստի ամ
Կարդալ ԱվելինԿեսարիայի հայերեն լռությունը
Մի ուրիշ Կեսարիա է այսօրվա Կեսարիայի մեջ
Հրաշալիքների ու հեքիաթների աշխարհ Կապադովկիայի երբեմնի կենտրոնը՝ Կեսարիան, որպես քաղաք և որպես երևույթ, չնայած իր անվանը, երբեմն անկեղծ զարմացնում է իր հայկականությամբ։
Կարդալ Ավելին
Կյանքի շարունակվող շավիղը
Չեմ հիշեր կոր, Կոստան, մեղքցի ինծի, ես իմ «Հայր մերս» չեմ հիշեր կոր… Ան ատեն ֆրանսերեն սկսավ արտասանիլ իր թավ ձայնով, և հայը խոսքերը կրկնեց, շունչ առ շունչ։
Շահան Շահնուր
Կարդալ Ավելին