«Միջնաշեն»-ը վերածնվեց այն ժամանակ, երբ Արցախ հին աշխարհը ժամանակի նիրհի մեջ էր։ Եվ համոզում էին, թե չկան առանձին ազգեր, կա մեկ պետություն։ Ու Արցախն այլևս Արցախ չէ, և Հայաստան չէ, և առհասարակ որևէ ազգի, պետության է ու չէ լինելը ո

«Քրիստոսի խոսքերը. «Ես չասացի, որ դուք չեք չարչարվի,

ես չասացի, որ դուք չեք տանջվի,

Վերևում սար կա, սարի վրա վանք կա,

վանքի վերև՝ երկինք, երկնքի տակ Արցախն է։

Նվիրում եմ նախատատիս՝ Արուսին, որ ծնեց տատիս՝ Գրետային։

Նվիրում եմ տատիս՝ Գրետային, որ ծնեց մորս՝ Գայանեին։

Երկու դարի արանքում,
Երկու քարի արանքում,
Հոգնել եմ նոր ընկերի
Ու հին ցարի արանքում