Օրն ուրբաթ էր...

Քանի դեռ աշխատանքային շաբաթը հնգօրյա չէր դարձել, Սեդան, մեղմ ասած, տանել չէր կարողանում ուրբաթները: Ուսանողության տարիներից եկած բան էր: Վերջին՝ շաբաթ օրը, վերջին շնչում էր դասի, հետո արդեն՝ աշխատանքի գնում, սպառված, մի կերպ:

Կարդալ Ավելին

Գարշահոտ գետերն էլ են թափվում ծովը

Բացի յոթանասունմեկ հազար հինգ հարյուր վեց բնակչից, ոչ մի հետաքրքիր բան չկար քաղաքում: Սովորական, անգույն շենքեր էին՝ առանց ճարտարապետական յուրահատուկ ձեռագրի կամ ոճի, որևէ տեսակի թատրոն կամ ժամանցի վայր չկար, նույնիսկ սրճարաններ չկային. խ

Կարդալ Ավելին

Ո՞րն է տառապանքի վերջին ուղին

Երկու դարի արանքում,
Երկու քարի արանքում,
Հոգնել եմ նոր ընկերի
Ու հին ցարի արանքում

Կարդալ Ավելին

Մի նորահայտ էջ Պարույր Սևակից

1966 թվականի փետրվարի 10-ին «Ավանգարդ» թերթում մի

Կարդալ Ավելին

Սլավոնական հեքիաթ. Կաբարդինկան, Ադելինան, Նոդարիչը

-Լյուդա ջան, ի՞նչ ես անում, ինչո՞ւ ես ամբողջովին ավազի մեջ մտել,-հարցրեց  Լյուդային հեռվից հետևող հարևանը, հետո վառեց ծխախոտը, նստեց ճանապարհի եզրին թափված մեծ քարերից մեկին ու շարունակեց աչքի տակով ն

Կարդալ Ավելին