Հայկական ամեն խաչքար ստեղծելիս ամեն վարպետ մուրճի ամեն հարվածով պատմության մի դրվագ է դրոշմել քարին։ Նրանց նայելիս մեր աչքի առաջ հառնում է պատմությունը, հնչում են շարականներ, ու խաչքարը, կարծես, աղոթում է։

Ուժից ավելի զորեղ ուժ

Մարդկային ցեղը հոգնել էր արդեն ուժի ու գեղեցկության պաշտամունքից և կամենում էր աստվածացնել աննյութեղենը, ժխտելով երկրային կյանքը՝ ձգտելու էր անմահության։ Այս կարծիքին էր Վարդան Գրիգորյանը, երբ գրում էր քրիստոնեության ամենաբարդ ճանապար�

Մենք ազատության կամք ունենալու վախն ունեք

Պատմում են, թե «հանկարծ ինչ-որ ցնորքից շփոթվում, խելագարվում է, ձիուց վայր է ընկնում մի խոր փոսի մեջ և այնտեղ խորասուզվում, անհետանում է»։

Հրանտը վերադառնում է նույն Ծմակուտին, նույն Աղունին, նույն մորը

Տուն է ծնվում։ Ինը դարո՞ւմ, թե՞ ինը տարին էլ հերիք է, թե՞ ինն ամիս։

Էս է։

«Փոքր մատենադարան» սենյակի պատուհանները նայում էին ծովին․ այստեղ պոետ չլինել չէիր կարող։ Ամեն օր վենետիկյան մի գոնդոլ նրան հասցնում էր հոգու այս «մենաստան»։ «Փոքր մատենա�