Երբ ես եկա՝ Ահնիձորը կար, Ծմակուտը չկար: Ծմակուտը իրական Ահնիձորի և այդ Ահնիձորի իմ սիրո միությունն է: Ծմակուտը լինելության մեջ է, քանի ես կամ՝ Ծմակուտը փոփոխվելու, մեծանալու, բազմամարդ է դառնալու…
«Անհավատալի է․․․ Անհավատալի է», -հինգ րոպեն մեկ կրկնում էր ամերիկաբնակ լիբանանահայ Րաֆֆին։ Նա չգիտեր, որ Ջավախքի ճանապարհներով միայն հույսն է արագ անցնում գնում։ Հույսը թե երբևէ այդ ճանապարհը ճանապարհի տեսք կունենա։
Երևանում դարձյալ թատերական հայտնությունների շրջան է: Փառատոնային ամենատարբեր նախագծերով հագեցած նոյեմբերը յուրօրինակ մարաթոն է հիշեցնում, որում Շեքսպիրյան 17-րդ միջազգային փառատոնն արդեն ավանդաբար Շ
1967 թվականին «Երեկոյան Երևան» թերթը հուլիսի 18-ի համարում տպագրել էր «Հայ ժողովրդի մեծ բարեկամը» խորագրով մի հոդված, որտեղ խոսվում էր Գորկու՝ 1928 թվականի հուլիսին Հայաստան կատարած այցելության մասին: Հենց այս հոդվածն էր ընթերցե