«Գըտա՞ր, զավա՛կըս», հարցըրեց մայրը,

Ուրախ, նայելով իր տըղի վըրա։

Կաթսան թարս էր դրել գազին: Արդեն հիսուն տարվա կնիկ էր ու առաջին անգամ շփոթել էր լվացարանն ու գազօջախը: Լավ է ջուրը տաք չէր, բրինձը՝ ջհանդամը: Որ հիշում է, թե հայրը ոնց էր վագոններով սնունդ բերում, որի կեսը փչանում էր, մի մասն էլ աղքատներին էին

Ճամպրուկները ծանր էին՝ հիշողությունների պես: Քանի որ ամենաքիչ շորը հայրն ուներ, ընտանեկան տեղաշորը նրա ճամպրուկում էին դասավորել: Մայրը նույնիսկ արդուկել էր, չնայած հասկանում էր՝ մեկ է ճմրթվելու է: Աղջկա ճամպրուկը մանուշակագույն էր ու ամ�

Աստուած ըսավ․ «Մեր պատկերին ու նմանութեանը պես մարդ ընենք․․․․»։

Աստուած իր պատկերովը ստեղծեց մարդը։

Ամենևին չզարմացա, երբ երկրի համար դժվարագույն 2021 թվականին Հայաստանի գրողների միության հրատարակությամբ լույս աշխարհ եկավ ռուս բանաստեղծուհի Ելենա Տամբովցևա-Շիրոկովայի «Հայկական տեսիլներ» երկլեզու ժողովածուն՝ Շանթ Մկրտչյանի թարգմ