Այս տանն ապրում են

-Երկու տող էլ մեր մասին գրի, էլի,-ասում կամ հեգնում է բարեկամս, որին հանդիպում եմ մեկ ուրիշի հան

Բա տեսողությունը կորցրած մարդն ո՞ւմ է փնտրում պատուհանի մոտ: Հասկանալի է՝ շոշափելով կամ շատ էլ վարժ մոտենում է, նույնիսկ բացում է, բայց որ ի՞նչ: Ինքն ո՞ւմ է կարոտում, կամ ինչի՞ն: Նպատակը՝ նրա կարոտի, ո՞րն է: Լավ, ասենք, եկավ, տեսնելո՞ւ է, ռազմի

Կնանիք ձախ կողմում էին նստած: Որ Մեսրոպի հոր դրած՝ արդեն ճռճռացող ու մկները կերած դռնից ներս էիր մտնում, հենց ձախի վրա կնանիք էին՝ կողք կողքի՝ պրպտացող հայացքներով, ոսկի մատանիներով, բայց ոսկրացած ձեռքերով: Իմիջիայլոց, Մեսրոպի հերը դռան վր�

Գարունը վաղուց էր անցել՝ չնայած մոտենում էր: Որոշեց, որ ամենափափուկ շորը պիտի հագնի՝ տնից դուրս գալիս: Բժիշկն ասել էր. «Չորեքշաբթի կգաք»: Դեղին էր՝ հա՛մ շորը, հա՛մ արևը թաքցրած ամպը: Նույնիսկ ավտոբուսն այդ օրը դեղին էր: Պատուհանի կողքը

Ստիպված ես եկել: Հայրդ զանգել է, դու էլ եկել ես: Ամերիկյան երազանքդ թողել ես ու եկել՝ մի հատ մուգ կապույտ ուսապարկով. երկար մնալ ո՛չ ուզում ես, ո՛չ կարող ես: Կապույտն, իմիջիայլոց, հետաքրքիր, նույնիսկ երազանքի գույն է: Քո անձնագիրը կապույտ է, հո