Ստեփանակերտի Վահրամ Փափազյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոնը պատերազմից հետո աշխատանքը վերսկսել է հունվարի կեսերին: Պատերազմական գործողությունների ընթացքում Հայաստանի տարբեր շրջաններում ապաստանած դերասաններից շատերը չեն վերա
«Եթե դուք երբևիցե լսեք, թե ինչպես եմ բողոքում, առանց վարանելու ապտակեք ինձ։ Ես անհավանական հաջողություն ունեցա: Ես՝ գյուղացու որդիս, այնպիսի կյանք եմ ունեցել, որը ես չ
1948 թվականի մի պարզ մայիսյան կամ գուցե հունիսյան առավոտ, մի մայր իր յոթամյա տղային տարավ Երաժշտական տասնամյա դպրոց, որը գտնվում էր այդ ժամանակ Լենինի պողոտայի և Ամիրյան փողոցի անկյունում գտնվող շեն
«Դրա մեջ որևէ իմաստ անպայման կլինի, որովհետև Աշոտը
չկա, և անտառում մարմրում է եղնիկների հուշը»:&nb
Տառը գեղագրի ձեռքին նմանվում է բալետի պարուհու. Ճկվում է նրբիրանով, ու զգում ենք՝ ինչպես է այդ պարուհին իր մարմինը ենթարկում դասական երաժշտության նոտաներին: Իր գրավչությամբ, աչք շոյող նր