Այս հունիսի պես զով ու թեթև չէր 2023-ի հունիսը։ Այսինքն՝ չգիտեմ, թե ուրիշ տեղ ոնց էր, բայց Արցախում զով չէր, իսկ արտաքին աշխարհից բնավ լուր չունեինք։ Այդ հունիսի համեմատ երևի բոլոր հունիսներն այսուհետ թեթև են լինելու, ինչպես նաև զով։

Ամեն քաղաք, անշուշտ, իր խորհրդանիշներն ունի՝ պաշտոնական, ոչ պաշտոնական, սիրելի ու ոչ այնքան։ Ու թեև իմ մանկության քաղաքը՝ Կիևն այնքան էր ասոցացվում վայրի շագանակի հետ, որ դրա տերևը հասցրել էր նույնիսկ տեղ զբաղեցնել քաղաքի զինանշանի վրա, այ�

«...Սիրելիներս, գրեցեք լեռների ու դաշտավայրերի մասին: Երգեցեք Վանը: Երգեցեք ծիրանիները, հացահատիկի դաշտերն ու գութանները: Երգ երգեցեք»:

Արշիլ Գորկի

Գարուններ կան, որ միայն արև ու ծաղկունք, գարուններ էլ կան, որ ձյուն են բերում, ինչպես Կոմիտասինն էր։ Կյանք է, ամեն ինչ էլ պատահում է։ Բայց և այնպես՝ տոնական մի բան է գարունը մեր մտքում։ Հեչ որ չէ՝ Հարությ�

Մեր տոհմի կանայք երբեք թոնիր վառող, քարից հաց քամող կանայք չեն եղել։ Նրանք այդ ամենի համար բավականին նուրբ, տիպիկ քաղաքային կանայք էին։ Ճաշերը մարմանդ կրակի վրա և շատ ուշադիր եփող, կաթ�