Աքլորի հետ էր զարթնում: Ոտքերն ինքնուրույն գտնում էին մահճակալի տակ սիրուն դրված հողաթափերն ու սկսվում էր ամենօրյա քստքստոցը: Հատուկ առավոտյան արարողություն էլ կար. մոտենում էր հայելուն ու ասում.

Եւ վերստին մարդն անմահացաւ, զարդարեալ ի զգեստ անկողոպտելի․․․

«ArtCollag»-ը շարունակում է Հովիկ Չարխչյանի չարենցյան բացահայտումների շարքը: Այս անգամ նա ներկայացնում է մեծ պոետի մեծ մոլորություններից մեկի պատմությունը:

-Պիտի խմես, -ասաց՝ դեմ տալով ծիրանի մաքուր օղին, որի թանձր տեսքից միայն հասկանում էիր, թե քանի մեղրածոր ծիրան է ճզմվել՝ վստահաբար այլ աշխարհ տանող թուրմն ստանալու համար:

Ես կանգնած արդուկ եմ անում, իսկ հարցերդ պտտվում են գլխումս՝ կրկնելով արդուկի շարժումները։

«Շատ կուզեի, որ կարողանայիր ժամանակ գտնել և ինձ հետ խոսեիր դստերդ մասին: Համոզված եմ, որ կարող ես ինձ օգն