Ծովից հենց նոր խլված մարգարտախեցի հիշեցնող կոնֆետի վազը տուն բերեց պապան: Սիրում էր փողոցում ընկած ամեն բան, որ ոչ այնքան արժեքավոր, որքան սիրուն էր թվում, բերել տուն: Անցած անգամ, օրինակ, դելֆինի պոչով մանկական ծծակ էր բերել, մտավ տուն ու ար

Ես շատ իմաստուն ծերուկ էի։

Այժմ արդեն այն չեմ, համարեք նույնիսկ, որ ես չկամ։ Բայց մի ժամանակ, երբ ձեզանից

Նա միշտ նստում էր պատուհանի գոգին․ այն կողմում, ուր արևը մահանում էր օրվա վերջին, ինչպես հոգնած թիթեռնիկը՝ ապակու վրա: Նրա ձեռքերը կային, բայց չէին շոշափում, նրա աչքերը կային, բայց չէին տեսնում, միայն հիշում էին:

Երեք տարի առաջ այս օրը մեր ազգային պոեզիան մեծ կորուստ ունեցավ. վախճանվեց վերջին մեծ պոետներից մեկը՝ Ռազմիկ Դավոյանը: Եվ հունվարյան կորստաբեր այս օրվա մեջ անվերջ հնչում է նրա մեծ

Բայց ինչու