Ոչ ոք չի իմանա

Թե

Երազում էր հաջորդ կյանքում նկարիչ լինել։ Այս մեկն անհուսորեն կորսված էր։ Ո՛չ վրձինով էր կարողանում մի բան նկարել, ո՛չ լուսանկարչական սարքերով։ Ամեն անգամ, երբ նկատում էր գեղեցիկը, ագահորեն ճպճպացնում

Տան փոքրն էր։ Վատ էին ապրում ու բոլոր բարեկամներն ու անծանոթներն ասում էին միաբերան.

Մանրապատումներ

Ես քեզ ծաղիկներ եմ բերել, Հալեպի խունկ ու մի զույգ աչք արցունք։

Մաքրուն տատը կարմիր շրթներկը խնամքով քսեց շուրթերին, հագավ դեղին զոլերով ժիլետը և կանացի նուրբ քայլվածքով դուրս եկավ տանից։ Չնայած շատ դժվար էր կորացած մեջքը ձգելը, նա,