Բանաստեղծություններ
Մեր հանդիպման օրը
Ես կանաչ զգեստ կհագնեմ`
Ծառերի հետ չշփոթես:
Քեզ համար եմ ծաղկելու…
***
Ամառը խմորվեց
Մորս հացի թասում,
Ճարճատուն կրակում վառվում էին
Հիվանդանոցից բերված օրերս․․․
Թեյի բաժակում
Մելանխոլիան խառնելով՝
Մորս թխած անպանիր հացն եմ ուտում,
Դրսում թաց անձրևը մաքրում է
Հոգուս աշնանացավը։
***
Մի օր կալեկոծվես,
Ափերիցդ դուրս կգաս,
Կասես` Ծովն եմ հիշաչար,
Ինչ-որ մի տեղ, ինչ-որ մի ափում
Փաթեթավորված են արցունքներդ։
Իմ թախծախեղդ Ծով,
Երբ գիշերահավասարին ափերիդ փրփուրը
Կծածկի՛ մարմինս,
Կվիժի՛ դառնաջուր,
Նորից օր կիջնի մեր միջև
Սառն ու արցունքաբեր։
***
Մա՛մ,
Լռությունը վաղո՜ւց
Ճաքել է...
Մա՛մ, մանկությունս
Փռվել էր ճամփեզրին,
Հետո ծառերին էր
Բարձրացել:
Մա՛մ, խոսիր ինձ հետ
Անցած օրերիս գույներից,
Մա՛մ, երեկ որդիս կոտրեց
Իմ մեջ հյուսերով աղջկան,
Կոտրեց
Ինձ քո մեջ մա՛մ,
Մամ ես քեզ չեմ սիրում.
ինքս ինձ ինչպե՞ս սիրեմ։
***
Կարմրահեր Երևան
Բացի'ր աչքերդ,
Բացիր.
Չորացել է
Արցունքիդ առուն,
Գիտես`
Երկոտանի ժամանակը
Վազում է փեշերիցդ։
Կարմրահեր աղջի'կ,
Հիմա քեզանից ծնվող գրողները
Բառերը կուլ են տալիս`
Հում-հում,
Երբևէ քարերդ չեն լացել,
Երևա'ն,
Չե'ն տքնել ցավից...
***
Պաբլո', հոսի'ր, հոսի'ր
Իմ բառերի կարոտներում,
Քանզի մուրացիկ սերդ քիչ է,
Անտրտունջ կյանքի յոթ գույներից
Իմ գույնը մթագնում է քո ստվերում:
Պաբլո', սիրի'ր ինձ,
Անափ սիրիր մերկ հեքիաթների
Էջերի արանքում:
***
Երբ բաց էի թողնում թռչուններին`
Դու եկար վերջին թռչունի ոտքից թել կապեցիր,
Նրա փոխարեն դու թռար:
***
Հեռվում`ծովերի գրկում,
Բարի կախարդների ծոցում
Մահանում է մրսող երազը`
Հեքիաթից ծնված:
Խանում Ավանյան