Կատակը
Ձմռան պարզկա կեսօր է․․․ Սառնամանիքը սաստիկ է, ճռճռան: Նադենկան բռնել է ձեռքս, և նրա քունքերի գանգուրներին ու շրթունքից վերև աղվամազերին արծաթագույն եղյամ է նստել։ Մենք բարձր լեռան վրա ենք։ Մ
Կարդալ Ավելին
Հրաչյա Թամրազյան. «Մեր զորության նշանը, մեր մեծ ժողովումի մարտակոչը և մեր ուղերձը գալիքին»
Վերջին օրերի սոսկալի փորձությունները մեզ ստիպեցին ևս մեկ անգամ արձանագրել մի պարզ իրողություն. վերջին երեք տասնամյակներին՝ Հայաստանի անկախության նվաճման առաջին իսկ օրից, ոչ թե պաշտոնապես Արցախի անվտանգության երաշխավոր համարվող Հայաստա
Կարդալ Ավելին
«Հողոտ ձեռքերը ամենամաքուր ձեռքերն են...»
Ամառային օր էր, բայց Լոռի բերդում ոտքերիս տակ զգում էի խաշամը, ռունգերիս հասնում էր դրա հոտը, որն արդեն աշնան մասին էր: Լոռվա մի փոքրիկ անկյունում, իրենց տան ուռենու մոտ ինձ դիմավորեց տիկին Սիլվան: Մեքեն
Կարդալ Ավելին
Արունդատի Ռոյ. էսսե
Հնդիկ գրող, քաղաքական գործիչ Արունդատի Ռոյին շնորհվել է Եվրոպական էսսեների 45-րդ մրցանակ
Կարդալ Ավելին
Հանդիպում
Չգիտեմ, թե ոնց հասա այստեղ։ Սարսափելի տեսարան է։ Միշտ սիրել եմ այս կամուրջը, բայց հիմա վախվորած եմ նայում ներքև։ Այս ի՞նչ են ստեղծել մարդիկ։ Մի ժամանակ քարայրներ ու ժայռեր էր պետք հասնել նման հոգեվիճակում, իսկ հիմ
Կարդալ Ավելին